بر اساس نتایج غیررسمی انتخابات دیروز (یکشنبه) ترکیه، حزب عدالت
و توسعه 49.4 در صد، حزب جمهوریخواه خلق 25.4 درصد، حزب حرکت ملی 11.9 درصد و حزب
دمکراتیک خلقها 10.7 درصد آراء را کسب کردند.
براساس این نتایج حزب عدالت و
توسعه 316، حزب جمهوریخواه خلق 134، حزب دمکراتیک خلقها 59 و حزب حرکت ملی نیز 41
کرسی پارلمان 550 نفره ترکیه را بخود اختصاص دادند.
تفسیر این ارقام در عرف
سیاسی ترکیه به این معنی است که حزب حاکم به دلیل کسب بیش از نصف به علاوه یک کل
آرا حق تشکیل دولت مستقل و بدون نیاز به ائتلاف با دیگر احزاب را به دست آورده
است.
ولی از منظر مفاد قانون اساسی ترکیه تحقق دو رویای رجب طیب اردوغان رئیس
جمهوری و حزب حاکم عدالت و توسعه یعنی تغییر قانون اساسی و گذر از سیستم پارلمانی
به نظام ریاستی ملزم به داشتن حداقل 360 رای موافق در مجلس و یا برگزاری همه پرسی
با داشتن 330 رای موافق در مجلس است که حزب حاکم ترکیه نتوانسته این تعداد کرسی را
به دست بیاورد.
احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه و رهبر حزب حاکم عدالت و توسعه
در اولین سخنرانی خود پس از پیروزی در انتخابات با علم به اینکه حزب متبوع وی شانس
تغییر قانون اساسی را به تنهایی ندارد از دیگر احزاب برای همکاری در این امر دعوت
کرد.
اردوغان در دوران اقتدار سیاسی خود در پست های نخست وزیری و ریاست جمهوری
ترکیه در چند سال گذشته همواره بر لزوم تبدیل نظام پارلمانی این کشور به نظام
ریاستی اصرار داشته و گویا آینده سیاسی خود را به این امر گره زده است، ولی تحقق آن
نیاز به تغییر قانون اساسی ترکیه دارد.
به رغم اصرار اردوغان بر لزوم گذر به
نظام ریاستی، مخالفانش نیز مدعی هستند که وی قصد دارد با تحکم بر سه قوه مقننه،
مجریه و قضائیه کنترل کشور را بدست گرفته و ترکیه را به دیکتاتوری بکشاند.
هر سه
حزب مخالف جمهوریخواه خلق، حرکت ملی و دمکراتیک خلقها (حزب کردی) که در مجلس این
کشور نماینده دارند با طرح اردوغان مخالفند.
به اعتقاد برخی کارشناسان، ''''رجب
طیب اردوغان'''' بر اساس شخصیتی، فردی تمامیت خواه و به نوعی قدرت طلب است و وی به
رغم اینکه در مقام ریاست جمهوری از نظر قانون اساسی حق مداخله در امور اجرایی را
ندارد هنوز هم به عنوان رهبر حزب حاکم در امور داخلی و در سیاست خارجی ترکیه مداخله
می کند.
جامعه ترکیه در یک دهه گذشته در دوران قدرت سیاسی اردوغان شاهد بروز دو
دستگی و تعمیق اختلافات میان هواداران و مخالفان اردوغان شده است.
هواداران
اردوغان مدعی هستند که وی با اجرای سیاست های مردمی و اعطای حقوق و آزادی بیشتر به
محافظه کاران و حمایت از بخش خصوصی و سیاست مستقل در مقابل قدرت های بزرگ، ترکیه را
در میان 10 کشور بزرگ جهان قرار خواهد داد.
در مقابل، مخالفان اردوغان بر این
عقیده هستند که سیاست های وی در 13 سال گذشته موجب بی اعتباری ترکیه نزد کشورهای
منطقه به ویژه در سوریه، عراق و مصر شده و اختلافات میان اقشار مردم این کشور تعمیق
و جامعه به دو قطب ''''سنی، محافظه کار و دست راستی'''' در مقابل ''''علوی، کرد،
لائیک و دست چپی ها'''' تبدیل شده است.