با وجود اینکه کمیسیون انتخابات به تصمیم سازمان ملل متحد به گونه ای از پروسه انتخابات کنار گذاشته شده است ولی کمیسیون تلاش می کند به گونه ای در این پروسه دخالت کند.
برای اینکه سوء تفاهمی بوجود نیاید و ضمن اظهار خوشی از توافق هر دو نامزد محترم و رسیدن به یک حکومت با ثبات، از مداخله کمیسیون انتخابات باید هراس داشت. مردم افغانستان ضمن استقبال از توافق به دست آمده، نمی خواهند سرنوشت آرای خود را مجددا به کمیسیونی بسپارند که اعتماد خود را به شدت زیر سوال قرار داده و به آرای مردم دستبرد زده است.
اگر دستبرد آرای مردم توسط اعضای کمیسیون صورت نمی گرفت و کمیسیون وظیفه خود را طبق قانون و منافع کشور انجام می داد، هرگز ما با این مشکل مواجه نبوده و به میانجیگری و یا دخالت آمریکا نیاز نداشتیم. (حالا آقای محسنی پس ازمرگ دارو تجویز می کند) و به رسانه ها می گوید: ما قبلا تصمیم گرفته بودیم برای تامین شفافیت پروسه و رسیدگی به شکایت های انتخاباتی آرای ۷ ولایت را مورد بررسی قرار دهیم.
این در حالی است که با میانجیگری آمریکا و توافق دو نامزد ریاست جمهوری، باز شماری تمام آرای مردم افغانستان باید در تمام نقاط این کشور صورت گیرد و این چیزی است که کمیسیون انتخابات با آن سخت مخالفت نموده بود. (نادر محسنی سخنگوی کمیسیون سمع شکایات درنشست خبری گفت: ما آمادگی داریم تا در بخش بررسی شکایت های انتخاباتی همه تشویش های مردم افغانستان را رفع نماییم تا به شکل عادلانه رسیدگی صورت بگیرد) نادر محسنی تصریح کرد: کمیسیون شکایات انتخاباتی در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری هیچ عملکرد نادرستی نداشته است که مورد اعتراض واقع شود.
او ادامه می دهد که کمیسیون شکایات انتخاباتی به عنوان اداره تامین کننده شفافیت و عدالت انتخاباتی از هر اقدامی که باعث تامین شفافیت و رضایت انتخاباتی شود استقبال می کند و در بخش خود آماده هر گونه همکاری است.
پناه برخدا، رییس کمیسیون شکایات با اظهار این سخنان، دقیقا خاک برچشم مردم افغانستان می پاشد و مردم این کشور را به تمسخر می گیرد. مثل آنکه هرگز چیزی اتفاق نیافتاده باشد و انتخابات به صورت شفاف انجام شده باشد (خجالت هم مرزی دارد) آیا مردم افغانستان هم چنین فکر می کنند که هرگز چیزی اتفاق نیافتاده است و این بی قانونی ها باید همچنان در کشور ادامه یابد؟ به عقیده شما باید افشاگری ها در مورد کمیسیون های انتخاباتی پایان یابد؟
محمود منجم زاده