به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از ریل نیوز، شرکت آی اِچ اس آمریکا روز بیست و چهارم ژوئن گزارشی درباره کشورهایی که بیشترین صادرات و واردات اسلحه را در دنیا دارند، منتشر کرد. بدیهی است که آمریکا، بزرگترین صادر کننده اسلحه در دنیا است. شرکت های اسلحه سازی آمریکا پیوسته تفنگ، موشک، مهمات، جنگنده و هواپیمای بمب افکن، بالگرد، تانک، رزمناو در اختیار سایر کشورهای دنیا قرار می دهند. دوران جنگ سرد تمام شده است، هیچ کشوری تهدیدی برای آمریکا به شمار نمی رود، اما زرادخانه تسلیحات هسته ای آمریکا برای محو کامل زندگی از روی کره خاکی کافی است. مجموعه صنایع نظامی آمریکا موفق شده است بازارهای جدید بیشتری را برای تسلیحات متعارف و نامتعارف بیابد.
دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور سابق آمریکا که اصطلاح مجموعه صنایع نظامی را ابداع کرد، در سخنرانی خود با عنوان فرصتی برای صلح در سال 1953 میلادی به پیامدهای هزینه های کلان تسلیحاتی اشاره می کند.
آیزنهاور می گوید: هر تفنگی که ساخته می شود و هر رزمناوی که به آب انداخته می شود، نهایتاً به معنای دزدی از مردم گرسنه ای است که غذا ندارند، افراد سرما زده ای که لباس برای پوشیدن ندارند. این جهانِ تسلیحاتی شده فقط پول هزینه نمی کند، بلکه عرق کارگران، نبوغ دانشمندان و امید کودکان خود را نیز هزینه کرده است. هزینه یک فروند بمب افکن پیشرفته برابر با اینها است: احداث یک مدرسه آجری پیشرفته در بیش از سی شهر؛ دو نیروگاه برقی که هر کدام از آنها نیاز شهری با شصت هزار نفر جمعیت را تأمین می کند؛ دو بیمارستان مناسب و کاملاً مجهز؛ هشتاد کیلومتر جاده بتن ریزی شده. برای ما هزینه یک فروند جنگنده، با پانصد هزار بوشِل گندم برابر است. ما هزینه یک بمب افکن را با (خودداری از ساخت) خانه های جدیدی که می توان بیش از هشت هزار نفر را در آنها اسکان داد، می پردازیم.
اسرائیل در بین بزرگترین صادرکننده های اسلحه در دنیا، جایگاه ششم را به خود اختصاص داده است. اسراییل ممکن است در دنیا، ششمین صادر کننده بزرگ اسلحه باشد، اما از نظر شاخص سرانه (تولید اسلحه)، بزرگترین صادرکننده سلاح در دنیا است.
آمریکا، بزرگترین مجموعه صنایع نظامی دنیا را در اختیار دارد، اما اسراییل بخش اعظم اقتصاد خود را وقف مجموعه صنایع نظامی خود کرده است. یکی از بهترین شیوه های برآوردِ اندازه مجموعه صنایع نظامی کشورها، مقایسه میزان بودجه دفاع آنهاست. بنا به اعلام موسسه بین المللی پژوهشِ صلح در استکهلم موسوم به «سیپری» (SIPRI)، اسراییل رقمی معادل هشت ممیز چهل صدم تولید ناخالص داخلی خود را صرف بودجه دفاعی خود می کند و بدین لحاظ در رتبه سوم جهانی قرار دارد. این میزان هزینه دفاعی تقریباً دو برابر بودجه مشابه در آمریکا است که در جایگاه هفتم دنیا قرار گرفته است.
با وجود این، سیپری در آمار خود سرمایه گذاری گسترده منابع طبیعی بالاخص زمین و نیروی کار را که ارتش، پلیس و مسئولان زندان اسرائیل بدون پرداخت هزینه از آنها استفاده می کنند، لحاظ نکرده است. تقریباً نیمی از قلمرو اسرائیل به طور مستقیم یا غیرمستقیم زیر نظر ارتش قرار دارد. حدود نیمی از اسرائیلی ها نیز به مدت یک تا سه سال بدون حقوق در ارتش اسرائیل خدمت می کنند. اگر این عوامل را نیز مد نظر قرار دهیم، روشن است که اسراییل، نظامی ترین حکومت دنیا است.
باید توجه داشت که صنایع نظامی مبتنی بر خریداری متقابل است و معامله های تسلیحاتی اغلب دو سویه هستند. بدین ترتیب، زمانی که کشوری به کشور دیگر تجهیزات نظامی می فروشد، این توقع وجود دارد که آن کشور نیز چیزی بخرد. این سنت به تکثیر سلاح و ذخیره سازی بدون علت تسلیحات در کشورهایی منجر شود که در آنها صلح برقرار است. مشکل در اینجا است که زمانیکه ارتش به این اسباب بازی های جدید و براق مجهز شد، ژنرال ها و سیاستمداران نیز گاه از ضرورت محک زدن این تسلیحات و آغاز تهاجم نظامی هواداری می کنند. لذا معامله های تسلیحاتی، خطری برای صلح و امنیت مردم در همه جای دنیا به شمار می رود.
سرمایه گذاری کلانِ منابع روی ارتش و مسائل امنیتی سبب شده است که اسراییل دچار فقر گسترده و ضعف در خدمات رفاهی و اجتماعی شود. دولت کنونی اسراییل، نیاز فوری به کاهش هزینه های نظامی را به بحث گذاشت و نهایتاً کاهش اندک بودجه دفاعی را در برخی حوزه ها تصویب کرد. با وجود این، نظام اسراییل به گونه ای است که وزارت دفاع اجازه دارد درآمد حاصل از معامله های تسلیحاتی را نزد خود نگه دارد و از آن برای تأمین بودجه بیشتر برای این وزارتخانه بهره بگیرد. لذا به رغم تلاش های دولت یهود، رقم واقعی بودجه وزارت دفاع اسراییل احتمالاً افزایش خواهد یافت. این در حالی است که وزارت دفاع اسراییل اغلب بیش از بودجه خود هزینه می کند. این وزارتخانه در سال 2012 حدود یک میلیارد و پانصد دلار بیشتر از بودجه تصویب شده از سوی کنست هزینه کرد.
آمریکا، سالانه سه میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل پرداخت می کند و قصد دارد این کمکها را به چهار میلیارد دلار در سال افزایش دهد. پرداخت این کمکها، سود سرشاری را برای شرکت های اسلحه سازی آمریکا تضمین می کند. آمریکا همچنین در معامله های دوسویه از اسراییل، تجهیزات نظامی خریداری و در توسعه مجموعه صنایع نظامی اسراییل مشارکت می‌کند. مهمتر اینکه آمریکا با نشان دادن حمایت خود از اسراییل، به استفاده تل آویو از نیروی قهرآمیز نیز مشروعیت بخشیده است. اسراییل به خشونت بیشتر در خاورمیانه دامن می زند و زمینه فروش هر چه بیشتر صنایع نظامی در دنیا را فراهم می کند.
باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در ابتدای دومین دوره ریاست جمهوری خود گفت: چهار روز پیش مقابل شما ایستادم و گفتم امنیت اسراییل، بسیار مقدس است و نمی توان بر سر آن مذاکره کرد. این اعتقاد سرلوحه فعالیت های من به عنوان رئیس جمهور بوده است. واقعیت آن است که تعهد دولت من به امنیت اسراییل بی‌سابقه بوده است. هرگز تا این این اندازه همکاریِ نزدیک اطلاعاتی و نظامی نداشته ایم. تمرین ها و آموزش های مشترک ما نیز هرگز به این اندازه مستحکم نبوده است. به رغم وضع نامناسب بودجه، کمک های نظامی ما هر سال افزایش یافته است. ما سرگرم سرمایه گذاری در توانمندهای جدید هستیم و فناوری های پیشرفته تر را در اختیار اسراییل گذاشته ایم، محصولات و سامانه هایی که تنها در اختیار نزدیکترین هم پیمانان و دوستان ما قرار می گیرد. اشتباه نکنید، ما همه تلاش خود را برای حفظ برتری کیفی قدرت نظامی اسراییل به کار می گیریم، زیرا اسراییل باید همیشه قابلیت آن را داشته باشد که در مقابل هر تهدیدی از خود دفاع کند.
سرمایه گذاری کلان در مجموعه صنایع نظامی، رنج، جراحت و کشتار تصور نکردنی برای فلسطینیانی به همراه داشته است که تحت اشغال اسراییل به سر می برند. این اقدام همچنین اسراییل را به رکود عمیق اقتصادی و اجتماعی دچار می کند و میلیاردها دلار هزینه را به مالیات دهندگان آمریکایی تحمیل می کند که از آن می توان برای فراهم کردن بسیاری از خدمات ضروری در آمریکا استفاده کرد. اما از سوی دیگر، این اقدام به سودآوری بیشتر برای شرکت های اسلحه سازی منجر شده است. شرکت لاکهید مارتین در سال 2012 بیش از چهار میلیارد و چهارصد میلیون دلار سودآوری داشت. میزان سود شرکت بوئینگ نیز در این مدت سه میلیارد و نهصد میلیون دلار بود.